Kun je vegan zijn als duursporter?

Onze missie bij Body&Fit is om de wereld te inspireren een fitter en gezonder leven te leiden. Wat je ambities ook zijn, wij bieden de producten, deskundige voeding en inspirerende community die je daar bij nodig hebt. 'Fit' is geen one size fits all, dat is waar onze pas gelanceerde #FINDYOURFIT-campagne over gaat. Daarom laten we je graag inspireren door de real-life verhalen van mensen uit onze eigen community. Dit is Paul; een 54-jarige Britse duurloper en ‘plogger’ (iemand die afval opraapt tijdens het rennen), woonachtig in Haarlem. Tegenwoordig is hij veganist, iets wat volgens hem een van zijn beste beslissingen is geweest voor het trainen en duurlopen. #FINDYOURVEGANFIT 

 

Sport geeft me een veilige plek, vooral hardlopen 

“Ik woon nu zo’n 20 jaar in Nederland, maar ik kom oorspronkelijk uit een klein dorpje in Engeland, Hartfield waar ik een heel gelukkige jeugd had. Mijn moeder had een krantenwinkel en in het weekend hielp ik kranten bezorgen als haar krantenjongens en meisjes het niet op tijd gingen redden. Soms moest ik meerdere rondes doen, dus deed ik ze rennend. Dat is waar mijn vroege liefde voor hardlopen vandaan komt. Op school begon mijn gynaecomastie zich te ontwikkelen (borstvorming bij jongens of mannen), waar ik veel om werd gepest. School kan een wrede plek zijn en ik kreeg een behoorlijk slecht zelfbeeld. Sporten werd een uitlaatklep voor mij. Ik deed veel verschillende sporten en na school bleef ik vaak hangen om hockey, atletiek, basketbal, en volleybal te spelen.  Sporten bood me absoluut een veilige plek.” 

Hardlopen gaf me ook mentale en fysieke kracht  

"Ik heb al sinds mijn kindertijd problemen met m'n gewicht. Een sportdocent zei ooit: ‘je zou best een goede sporter kunnen zijn, als je niet zo zwaar was’. Ik was toen 13 jaar. Hij moedigde me aan om krachttraining te doen en ik begon met hardlopen, met afvallen als enige doel. Eén van de hoogtepunten was een 400 meter-race nadat ik wat was afgevallen. Ik won misschien niet, maar gaf alles wat ik in me had en eindigde bij de beste helft van de klas. Mijn sportdocent haalde mij als voorbeeld aan om aan iedereen te vertellen wat je kunt bereiken, zolang je alles geeft wat in je zit. Dat is een zeer krachtige positieve herinnering voor mij.” 

Vaderschap en focus moeten verleggen 

“Het is alweer lang geleden dat ik als kind op het Engelse platteland hard liep. Ik ren al meer dan 40 jaar! Yikes! Vroeger leefde ik volgens de regel 'hoe meer sporten, hoe beter', en nog steeds vind ik elke sport leuk om te doen. Maar toen ik vader werd (ik heb een zoon van 19, Finley, en een dochter, Maia van 15), veranderde mijn focus en beperkte ik me tot slechts één sport: de triatlon (see what I did there? 3 sporten in 1!!). Ik concentreer me graag op uithoudingsvermogen, sterk worden op lange afstanden. Bij de triatlon hou ik van de Ironman-afstand (ik heb die in Zürich en Frankfurt gedaan). Ik heb ook meegedaan met de legendarische Marathon des Sables: een extreme race van 6 marathons in 7 dagen dwars door de Sahara.” 

BED en het beheersen van mijn innerlijke demonen in mijn fitnessdoelen 

“Ik ben niet iemand die vanzelf sneller wordt naarmate ik langer train. Mijn beste marathontijd is 3:23. Eten is altijd een van mijn zwakke kanten geweest, ik heb namelijk BED (Binge Eating Disorder). Ook vertoon ik kenmerken van Exercise Bulimia. Als ik een eetbui had gehad, dwong ik mezelf om extreme afstanden te rennen om 'de calorieën te verbranden'. De belangrijkste oorzaak is absoluut mijn lage zelfbeeld, maar wijsheid komt met de jaren, en deze uitdagingen zijn niet bepalend voor wie ik ben. Ze zullen er altijd zijn, maar ik kan ze nu beheersen door me op mezelf te concentreren en niet op wat anderen denken. Ik streef er nog steeds naar om zo gezond en fit mogelijk te zijn, maar ik doe het voor mezelf en niet om wat anderen van mij denken. Hoewel het in feite op hetzelfde neerkomt, is de weg ernaar toe heel anders: vanuit een positieve in plaats van negatieve mentaliteit." 

Veganistisch worden als duurloper is een reis op zich 

"Ik denk dat mijn interesse in voeding en eten begon zoals veel mensen met overgewicht: met hippe diëten. Ik ben niet super goed geïnformeerd over voeding. Ik heb nog veel te leren, en ik hou nog steeds van ongezonde voeding, maar ik richt me nu op matiging. Ik was een enorme vleeseter, maar in de jaren ‘80 werd ik voor het eerst vegetariër. Het was eigenlijk vooral een experiment. Ik probeerde een cool kid te zijn. Toen ik uiteindelijk weer vlees ging eten, realiseerde ik me hoe traag ik daardoor werd, maar toch ging ik ermee door. Door de jaren heen bleef ik erover nadenken, totdat ik uiteindelijk tegen mezelf zei dat ik echt geen vlees meer wilde eten. Ik werd weer vegetariër voor een paar jaar en in januari 2019 besloot ik veganist te worden. Een enorm verschil in hoe ik me voelde, mijn lichaam en mijn performance. Ik vind niet dat iedereen veganist moet worden, maar ik vind wel dat mensen ervoor open moeten staan. Als veganist voel ik me lichter, fitter en energieker om eropuit te gaan en te trainen.” 

"Bovendien loop ik op 54-jarige leeftijd nog steeds 4000 km per jaar (11 km per dag). Ik hoor vaak: ‘hoe kun je op jouw leeftijd zoveel hardlopen?’. Mijn antwoord? 'Ik ben veganist!'. Hoewel ik natuurlijk mijn hele leven al ren, denk ik toch niet dat ik dit niveau nog zou hebben op deze leeftijd als ik geen veganist was geweest. Ik ben zoals ik ben. Ik heb geen superslank Adonis-figuur, ik ben een normaal persoon met vetrollen. Ik heb gewoon iets gevonden wat voor mij werkt, en dat kan het voor jou ook.' 

Mijn inzet voor het milieu en 'ploggen' 

"Ik ben veganist geworden omdat het bij mij, mijn lichaam en mijn training paste. Pas later leerde ik meer over de duurzaamheidsaspecten ervan. Als 20-jarige was ik veel meer betrokken dan als 50-jarige. Nu plog ik elke keer dat ik hard loop. Ploggen is afval verzamelen terwijl je rent, daarmee probeer ik anderen te inspireren om te rennen. Beginners lopen vaak met een combinatie van rennen en wandelen (1 min hardlopen, 9 min wandelen, en dan langzaam de hardlooptijd opbouwen). Veel mensen (vooral als ze te zwaar zijn) voelen zich zelfbewust als ze wandelen of zijn bang dat mensen hen zullen veroordelen omdat ze niet rennen. Ik raad ze dan altijd aan om 1 minuut te rennen en dan 9 minuten een plogwandeling te maken. Als je tijdens het wandelen naar afval zoekt, voel je je niet zo zelfbewust EN je helpt het milieu. Hoe cool is dat?" 

Mezelf accepteren betekent dat ik mezelf niet mag kwellen

"Toen ik opgroeide, was de grootste pestkop ikzelf. Ik maakte mezelf belachelijk telkens als ik in de spiegel keek, dat ging door tot mijn vijftigste. Maar op een dag zei ik tegen mezelf: ‘dit ben ik’. Wanneer ik mensen vertelde dat ik marathons liep, antwoordden ze jarenlang: 'echt!?' Dat deed me het meest pijn. Maar nu kan het me niets meer schelen. Ik ren marathons, hell yeah. Ik kan er morgen zo een rennen als je wilt! Probeer jij dat maar eens... Fitness en voeding worden met de dag belangrijker voor me, om zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen en een positief voorbeeld te zijn voor mijn kinderen.” 

Een dag uit het leven van een veganistische duurloper en plogger 

"Het eerste wat ik doe als ik opsta, is een kop koffie pakken. Daarna is het tijd voor YouTube en de foamroller. Op mijn leeftijd is dat een fijne manier om losser te worden, te stretchen en me klaar te maken voor het hardlopen. En dan... RENNEN! Vanaf je 50e zijn rustdagen geen goed idee, vind ik zelf. Je wordt er alleen maar stijf van. Dus ik doe bijna elke dag wel iets, ook al is het een makkelijke fietstocht van 20 km of 30 minuten joggen. Na m'n training ga ik naar werk (ik ben een IT-bedrijf/data-analist), en na het werk kom ik thuis en kook ik. Voor het eten heb ik een simpele benadering: het geeft energie, voorziet je van brandstof. Dus, als je iets eet, moet je er toch energie van krijgen? Ik hou van koken en het mooie van veganist zijn, is dat je gestimuleerd wordt om meer te experimenteren. Mijn kinderen houden er ook van (soms tenminste!). Daarna ontspan ik met het gezin en vind ik de rust die ik nodig heb om te kunnen doen waar ik van hou”. 

De Body&Fit VEGAN SERIE producten die Paul graag gebruikt 

"Ik ben een beetje een nieuwkomer op het gebied van sportvoeding, maar tegenwoordig gebruik ik het graag tijdens trainingen van meer dan 90 minuten. Ik wil er graagmeer over leren en andere producten uitproberen. Ik ben onlangs begonnen met het nemen van Body&Fit Vegan Multi en ik ga de Body&Fit Vegan Protein Bars uitproberen na zware trainingen." * 

*Onze Body&Fit Vegan serie is een compleet assortiment van plantaardige producten om elk gezondheids- en fitnessdoel te ondersteunen, van plantaardige eiwitten tot veganistische repen, vitamines, supplementen en meer.

Volg Pauls epische avonturen via Instagram @wayeoflife en bekijk zijn website Plog, Run Long, Vegan | Waye of Life. In onze blog kun je meer lezen over het veganistische verhaal van Paul en anderen: en de beste vegan tips en inspiratie van de Body&Fit community.